مطالعات آزمایشگاهی بر روی یک میراگر ویسکوز غیرخطی کنترل پذیر برای سازه های جداسازی شده ی پایه در حوزه ی نزدیک

در طول چند دهه اخیر تحقیقات بسیاری مرتبط با قطعات مستهلک کننده انرژی انجام شده است که میراگرهای ویسکوز نیز به عنوان بخشی از قطعات مستهلک کننده ی انرژی کاربرد گسترده ای داشته اند. ضیایی فر و فروغی کیا 1385، میراگر نوینی را ارایه کرده اند که با استفاده از قطعات آکاردئونی و از طریق میرایی ویسکوز قادر به اتلاف انرژی می باشد. این میراگر دارای محدودیت ظرفیت نیرویی بوده است و همچنین آزمایش های انجام شده بر آن نقص هایی را نشان داده اند. در این مطالعه سعی بر ساخت نمونه ای جدید بر مبنای مطالعه ی ضیایی فر و فروغی کیا ضمن برطرف ساختن معایب آن و ایجاد میرایی غیرخطی بوده است. از این جمله، تغییر شکل قطعات آکاردئونی بوده است که با استفاده از حلقه های محیطی کنترل شده است و همچنین با استفاده از این حلقه ها ظرفیت میراگر از 5 تن نیرو در نمونه ی قبلی به حدود 25 تن نیرو افزایش یافته است و دامنه ی تغییرمکانی میراگر نیز از 30 میلیمتر به 65 میلیمتر ارتقا یافته است. رفتار میراگر تحت آزمایش های چرخه ای مورد بررسی قرار گرفته است و با استفاده از مدلهای رفتاری کلوین و ماکسول، مشخصات رفتاری میراگر نمونه استخراج شده است. سعی شده است که با استفاده از شیارهای پله ای رفتار میرایی غیرخطی در میراگر ایجاد شود که این امر تا حدودی موفقیت آمیز بوده است، اما با توجه به پله ای بودن شیارها، این اثر در دامنه های مختلف متفاوت می باشد. در دامنه های کمتر از 35 میلیمتر توان سرعت برابر 93/0 و در دامنه های بیشتر از 35 میلیمتر در حدود 7/0 می باشد. در این مطالعه، کاربرد میراگر ویسکوزی در جداسازی پایه با فرض میراگر ایده آلی در سه وضعیت رفتار میرایی خطی، رفتار میرایی غیرخطی و میراگری با رفتار خطی کنترل پذیر نیز مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به آنکه در مطالعات محققین مختلفی نظیر هال و همکاران 1995، هیتون و همکاران 1995، رفتار سازه ی جداسازی شده در حوزه ی نزدیک، به علت وجود پالس سرعت به چالش کشیده شده است، رفتار سازه ای جداسازی در سه وضعیت میراگر ایده آل که بیان شده اند، تحت اثر زمین لرزه های حوزه ی نزدیک و دور نیز به صورت مورد بررسی مختصر قرار گرفته است و اثرات سه وضعیت میراگر ایده آل تبیین شده است.